آیا تلویزیون منحنی اچ دی OLED در حال حاضر انتخاب مناسبی برای خرید هستند؟
سامسونگ و ال جی دو شرکت مطرح در عرصه رو به رشد تلویزیون های دیود نوری اورگانیک (organic light-emitting diode)، اخیراً نمایشگر های منحنی اچ دی OLED را در کنار تلویزیون های رایج مسطح OLED به بازار معرفی کرده اند ( و یا بسته به محل زندگی شما به فروش می رسانند).
پرده های مقعر ده ها سال است که در سالن های سینما و اخیرا در سینماهای خانگی پیشرفته تر مورد استفاده قرار می گیرند. اما درمورد تلویزیون، این یک پدیده ی نوظهور است.
قبل از هر چیزی بگویم که من یکی از طرفداران پرو پا قرص OLEDهستم. آنقدر که نوشتن این مقاله برایم ناخوشایند است. OLED به مصرف کنندگان وعده کیفیت تصویری بالاتر از پلاسما و مصرف انرژی کمتر از LED LCD در عین حال نازک تر و سبک تر بودن نمایشگر را می دهد، اما نه بیشتر. شما می توانید در همین لحظه یکی از مدل های ال جی و یا سامسونگ را خریداری کنید. اولین نمونه های 4K OLEDسونی و پاناسونیک نیز در راه هستند.اما مشکل اصلی، تولید مقرون به صرفه ی این محصولات است.
نمایشگر های مقعر در بسیاری از سالن های سینما به کار می روند. “سینه راما دوم” در هالیوود شاید از معروف ترین آنها باشد. بنابراین استفاده از این نمایشگرها ایده ی جدیدی نیست. اما مزایای آن (در شرایط خاص) همچنان به قوت قبل باقیست. یکی از بزرگترین این مزیت ها قابلیت متمرکز کردن نور بیشتر به سمت بیننده در پرده های بسیار بزرگ است. مزیت دیگر امکان کاهش اختلال تصویر هنگام استفاده از برخی لنزهای خاص پروژکتوری است. همچنین قابلیت ارائه تصویر طبیعی که در هر نقطه، در فاصله مساوی نسبت به چشم قرار دارد.اما شاید برجسته ترین فایده این پرده ها، امکان استفاده از حداکثر گستره دید بیننده است. به طوری که اگر در محل مناسبی در سالن بنشینید، تصویر تمام محیط پیرامون شما را احاطه خواهد کرد.
سامسونگ نمایشگرهای منحنی را اینطور توصیف میکند: ” صفحه ی مقعر به بیننده اجازه میدهد تا تقریبا از هر زاویه ای، فاصله ای یکسان تا تصویر تلویزیون داشته باشد.” و ال جی می گوید: ” با یک انحنای ملایم به داخل، تمام صفحه ی تلویزیون در فاصله یکسانی نسبت به چشم بیننده قرار می گیرد و مشکل انحراف تصاویر در حاشیه صفحه تلویزیون و حذف جزئیات از بین میرود”.
بنابراین هر کدام با عبارتی متفاوت به این نکته میپردازند که دلیل اصلی داشتن تلویزیون مقعر امکان دیدن تصویر از فاصله ای مساوی نسبت به چشم بیننده است.
شعاع دید
مشکل، نه پرده های مقعر بلکه تلویزیون های مقعر است. برای دیدن تصویری فراگیر که شما را کاملا احاطه کند و یا حتی برای بهره بردن از تصاویر طبیعی با رعایت فاصله یکسان با چشم ها، شما میبایست در محل خاصی بنشینید. در سالن سینما با پرده ی مقعر، این محل آنقدر بزرگ است که افراد زیادی را به راحتی در خود جا میدهد. مسلما کسانی که در گوشه های سالن می نشینند بهترین چشم انداز را نخواهند داشت ولی افرادی که وسط هستند تصویر ایده آلی را خواهند دید. اما با یک تلویزیون مقعر، این فضای مناسب بسیار کوچکتر است.
تلویزیون های کوچک فضای کافی مناسب برای نشستن را برای بیننده فراهم نمی آورند. (در این متن تلویزیون های 55 اینچی کوچک محسوب می شوند چرا که در مقایسه با پرده ی سینما بسیار کوچکترند.) اجازه دهید برای لحظه ای جنبه ی منحنی بودن تلویزیون را فراموش کنیم. فضای نشستن مناسب روبروی یک تلویزیون 55 اینچ چقدر است؟ بسیار ساده است. شما باید آنقدر نزدیک باشید که تمام رزولوشن صفحه را ببینید. نه آنقدر نزدیک که تک تک پیکسل ها را ببینید و نه آنقدر دور که صفحه 720 پیکسل به نظر آید و تفاوتی با بقیه تلویزیون ها نداشته باشد. همچنین شما ترجیح می دهید که تصویر تمام گستره دید شما را پر کند نه اینکه شبیه قاب عکسی آن سوی اتاق به نظر آید.
با یک محاسبه ساده میتوان به این عدد پی برد. سایت THX.com توصیه می کند که تصویر تلویزیون، 40 درجه از گستره ی دید شما را پر کند. بنابرین برای یک تلویزیون 55 اینچی شما میبایست در فاصله ی 1.7 متری بنشینید. ضمناً این مسافتی است اکه اکثر افراد با قدرت دید 20/20، تمام رزولوشن p1080 را میبینند. سایت smpte.org گستره دید 30 درجه را پیشنهاد می دهد در نتیجه شما باید در یک فاصله ی 2.2 متری قرار بگیرید.
بنابرین در بهترین حالت ممکن یک تلویزیون مقعر باید انحنایی با شعاع حدودا 1.7 تا 2.2 متر داشته باشد. از آنجایی که بیشتر افراد هنوز در فاصله 2.7 متری تلویزیون مینشینند، میتوان این مقدار را نیز به عنوان حداکثر فاصله پذیرفت.
خوشبختانه دنیس برگر از سایت HomeTechTell تحقیقاتی در این زمینه انجام داده است. طبق محاسبات او برای تماشای تلویزیون از فاصله 2.3 متری، یک انحنای 7.5 سانتی متری بین مرکز تا لبه های صفحه نیاز خواهد بود. انحنای تلویزیون ال جی در این حد عمیق نیست. به گفته ی ال جی انحنای OLED حدود 5 درجه است و نه 7.5 درجه ی مورد نیاز برای فاصله ی دید 2.3 متری. و این یعنی چقدر تفاوت؟ نقطه ی مناسب تماشای تلویزیون ال جی با در نظر گرفتن انحنای صفحه، در فاصله ی 3.4 متری از صفحه قرار دارد. این مقدار نه تنها بیشتر از فاصله ای است که اغلب مردم نسبت به تلویزیون می نشینند، بلکه بدین معنی است که شما تصویری با کیفیت 720 پیکسل را مشاهده می کنید. به عبارت دیگر، برای اینکه فاصله تصویر و چشم شما از هر زاویه یکسان باشد، باید در فاصله نسبتاً دوری از تلویزیون بنشینید و در نتیجه صفحه تلویزیون بسیار کوچک به نظر خواهد آمد.
از این جزئیات که بگذریم، حتی اگر تلویزیون های OLED جدیدی به بازار بیایند، بیننده الزاماً باید در فاصله مشخصی از تلویزیون بنشیند در غیر این صورت انحنای صفحه که مهمترین مزیت این نوع نمایشگرهاست بیفایده خواهد بود. فراموش نکنیم که تمام اینها مربوط به یک بیننده است. با بیننده های بیشتری مقابل تلویزیون، عملاً تمام مزایای عنوان شده توسط سازندگان از بین خواهد رفت.
سخن آخر
این حقیقت که تلویزیون به صورت منحنی هم وجود داشته باشد به خودی خود شگفت انگیز است. اما از آنجایی که OLED هنوز راه زیادی برای موفقیت در پیش دارد، اینکه عده ای در مورد ارزش آن اغراق میکنند باعث تاسف است. با این حال، این مشکل، همیشگی نخواهد بود. زیبایی OLED در این است که حداقل در تئوری، قابلیت ارتقاء سایز و رزولوشن را داراست. در نتیجه نمایشگر هایی با ابعاد ویدو پروجکشن و یا حتی به اندازه ی دیوار در تئوری امکان پذیر است. در چنین شرایطی ، نمایشگر های منحنی بسیار ایده آل خواهند بود.
حالا که ما با آینده ای دور سر و کار داریم، نظرتان درباره یک نمایشگر تخت OLED به اندازه ی یک دیوار که هنگام تماشای فیلم با لمس یک دکمه تبدیل به یک صفحه ی مقعر شود چیست؟ تلویزیون انعطاف پذیر هم ایده ی فوق العاده ای است. من که بیصبرانه در انتظار آینده هستم.
برگرفته شده از سایت CNet.com
نویسنده: دیوید کاتزمایر
مترجم:سمانه عبدی
